MYSIC STAR
ΑΦΙΕΡΟΣΗ :HIP HOP
ΗΜ/ΝΙΑ: 1/11/12
ΩΡΑ: 7:30-8:30

ΟΧΙ

Ελληνοϊταλικός Πόλεμος 1940-41

Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940-1941

 Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940-41 (στην Ελλάδα αναφέρεται και ως Πόλεμος του 40 ή Έπος του 40) ήταν η πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και συνασπισμού Ιταλίας και Αλβανίας, η οποία διήρκεσε από τις 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι τις 31 Μαΐου 1941, όταν και ολοκληρώθηκε η κατάληψη της χώρας. Επίσημη έναρξη του Πολέμου θεωρείται η «επίδοση του τελεσιγράφου», ενώ μετά τις 6 Απριλίου 1941, με την Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, όπου η Ελλάδα κλήθηκε να αντιμετωπίσει τέσσερις εισβολείς, συνεχίστηκε ως Ελληνο-ϊταλο-γερμανικός πόλεμος, ή ορθότερα επί της ουσίας Ελληνο-Ιταλο-αλβανο-γερμανο-βουλγαρικός πόλεμος.




http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CF%8A%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_1940-1941

Εθνική Επέτειος 28ης Οκτωβρίου 1940: Το μεγάλο ΟΧΙ

ΕΛΛΗΝΟ-ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1940-1941 ΕΝΑΣ ΟΡΕΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

ΕΛΛΗΝΟ-ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

1940-1941

ΕΝΑΣ ΟΡΕΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

 ΚΕΙΜΕΝΟ: Αγγελική Δήμα - Δημητρίου, Ιστοριογράφος της ΔΙΣ/ΓΕΣ

 Η ΠΟΛΙΤΙΚΟΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟ-ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Ο Ελληνο-ιταλικός Πόλεμος 1940-1941 εντάσσεται στα πλαίσια του Β' Παγκοσμί­ου Πολέμου και αποτελεί μια πολεμική σύρραξη στον ευρύτερο στρατηγικό σχε­διασμό του Μουσολίνι στον χώρο της Μεσογείου. Τόσο όμως η Αγγλία, όσο και η Γερμανία, υποχρεώθηκαν να εμπλακούν σ' αυτόν τον πόλεμο, με αποτέλεσμα η σύρραξη να πάρει ευρύτερη διάσταση και να επηρεάσει την κατάσταση στη Μεσόγειο και κυρίως τη γερμανική εκστρατεία στη Σοβιετική Ένωση το 1941.

Στην Ευρώπη ο Χίτλερ, μετά από γρήγορες και θεαματικές νίκες, μεταξύ Σεπτεμβρίου 1939 και Ιουνίου 1940, είχε κατακτήσει την Πολωνία, τη Δανία, τη Νορβηγία, την Ολ­λανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και τη Γαλλία. Μόνος ισχυρός αντίπαλος του ήταν η Μεγάλη Βρετανία, που μόλις είχε κερδίσει τη «Μάχη της Αγγλίας» και αγωνιζόταν να αποτρέψει τον κίνδυνο εισβολής στα νησιά της.

 Παράλληλα, τον Απρίλιο του 1939, ο σύμμαχος του Χίτλερ, Μουσολίνι, κατέλαβε χωρίς σοβαρή αντίσταση την Αλβανία, ενώ στις 10 Ιουνίου 1940 εισήλθε στον πόλεμο και πρόσβαλε τη Γαλλία που κατέρρεε από τα νώτα. Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 1940, οι ιταλικές δυνάμεις στην Αφρική υποχρέωναν τους Βρετανούς να συμπτυχθούν στη Μάρσα Ματρούχ της Αιγύπτου. Το ίδιο χρονικό διάστημα οι συγκοινωνίες στη Μεσόγειο, εξαιτίας της συνθηκολόγησης της Γαλλίας και της ιταλικής δράσης, είχαν καταστεί δυσχερείς και επικίνδυνες.

Η Σοβιετική Ένωση, μετά το Σύμφωνο της 23^ης Αυγούστου 1939 με τη Γερμανία (Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότωφ), είχε κατακτήσει τις Βαλτικές χώρες, εδάφη της ανατολικής Πολωνίας και τις περιοχές Βεσσαραβία και Βουκοβίνα της Ρουμανίας, χωρίς να αναμιχθεί ακόμη στη σύρραξη.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, παρά την ευμε­νή στάση τους προς την Αγγλία, παρέμεναν ακόμη ουδέτερες, έχοντας το βλέμμα στραμμένο περισσότερο προς τον Ειρηνικό και λιγότερο προς την Ευρώπη, εξαιτίας της μεγάλης απειλής γι' αυτές από την Ιαπωνία, του τρίτου εταίρου του Άξονα.

Στα Βαλκάνια, η Γιουγκοσλαβία μετά την υπογραφή μυστικού συμφώνου φιλίας με τη Βουλγαρία, τον Ιανουάριο του 1937, εμφανιζόταν άλλοτε φιλοβρετανική και άλ­λοτε φιλοαξονική, ενώ η Βουλγαρία ασκού­σε εφεκτική και καιροσκοπική πολιτική. Η Ρουμανία από το Σεπτέμβριο του 1940 είχε προσχωρήσει στον Άξονα και τα γερμανικά στρατεύματα είχαν εισέλθει στο έδαφός της. Η Τουρκία ήταν ουδέτερη και η στάση της, σε περίπτωση παραβίασης των ελληνι­κών συνόρων, ήταν απροσδιόριστη.

Ο Μουσολίνι, απόλυτος δικτάτορας στην Ιταλία από το 1922, φιλοδοξούσε να κυριαρ­χήσει στη Μεσόγειο. Γι' αυτό, μετά την αιφ­νιδιαστική κατάληψη της Αλβανίας, άρχισε να προκαλεί συνεχώς την Ελλάδα με συχνές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και αεροπορικές επιθέσεις εναντίον ελληνι­κών πλοίων, αβάσιμες κατηγορίες για παρο­χή διευκολύνσεων σε βάσεις στις ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις των Βρετανών και μικροεπεισόδια στα σύνορα με τη Βόρεια Ήπειρο. Αποκορύφωμα ήταν ο τορπιλισμός του ελληνικού πολεμικού πλοίου «Ελλη» στο λιμάνι της νήσου Τήνου του Αιγαίου Πελά­γους, στις 15 Αυγούστου 1940.

Όλα αυτά αποσκοπούσαν στο να προ­καλέσουν τη βίαιη αντίδραση της Ελλάδας, γεγονός που θα παρείχε στην Ιταλία την αφορμή να επιτεθεί εναντίον της. Η Ελληνική Κυβέρνηση, διατηρώντας την ψυχραιμία της και μη επιθυμώντας να εμπλακεί η χώρα σε πόλεμο απέφευγε γε­νικά κάθε πρόκληση. Έτσι, έφτασε ακόμη να μην αποκαλύψει την εθνικότητα του υποβρυχίου που τορπίλισε το «Έλλη», πα­ρά μόνο στις 30 Οκτωβρίου 1940, όταν είχε πλέον κηρυχθεί ο πόλεμος.

Ο ΧΩΡΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ

Η ευρύτερη περιοχή, όπου έλαβαν χώρα οι Επιχειρήσεις του Ελληνο-ιταλικού Πολέμου, ορίζεται από τη γραμμή Αυλώνας - Πόγραδετς προς τα βορειοδυ­τικά και την Ελληνο-αλβανική μεθόριο προς τα νοτιοανατολικά. Η περιοχή αυτή αποτελείται από πολλές παράλληλες οροσειρές που ακολουθούν τη γενική κατεύθυνση από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατο­λικά. Οι περισσότερες απ' αυτές είναι δύσβατες και ακάλυπτες, ενώ μερικές κορυφές τους υπερβαίνουν τα 2.000 μέτρα. Μεταξύ αυτών των οροσειρών σχηματίζονται οι στενές κοιλάδες των ποταμών Αώου, Σαρανταπόρου, Καλαμά, Δρίνου και Δεβόλη

Το οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο της περιοχής αυτής το 1940 ήταν φτωχό και επιπλέον μεταξύ της Δυτικής Μακεδονίας και της Ηπείρου δεν υπήρχε οδική αρτηρία, γιατί παρεμβάλλεται ο ορεινός όγκος της Πίνδου. Έτσι, το όλο Θέατρο Επιχειρήσεων δημιουργούσε δυσκολίες όχι μόνο στη- στρα­τηγική συγκέντρωση του Στρατού, αλλά και στον ανεφοδιασμό και τις διακομιδές.

Το γεγονός αυτό επέβαλλε το διαχωρι­σμό του Θεάτρου Επιχειρήσεων και από τους δύο αντιπάλους σε δύο τμήματα, της Ηπείρου και της Δυτικής Μακεδονίας, τα οποία συνδέονταν μεταξύ τους με τον ορεινό τομέα της Πίνδου.

Το ιταλικό σχέδιο επιχειρήσεων προέβλεπε την ταχεία κατάληψη της Ηπείρου μέχρι την Πρέβεζα και τα νησιά του Ιονί­ου Πελάγους, με ταυτόχρονη ενέργεια από τα βορειοδυτικά, δια μέσου του ορει­νού όγκου της Πίνδου. Στη συνέχεια, την ταχεία προέλαση δύο ισχυρών φαλάγγων προς την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη για την κατάληψη ολόκληρης της χώρας.

Για το σκοπό αυτό οι Ιταλοί διέθεταν:

* Το XXV Σώμα Στρατού (42.000 άνδρες) με δύο μεραρχίες Πεζικού («Φερράρα» και «Σιένα»), μία τεθωρακισμένη («Κενταύρων») και μία Ιππικού προσανα­τολισμένες προς την Ήπειρο.

* Το XXVI Σώμα Στρατού (44.000 άν­δρες) με τρεις μεραρχίες Πεζικού («Πάρμα», «Πιεμόντε», «Βενέτσια»), προσανατο­λισμένες προς τη Δυτική Μακεδονία και την 3^η Μεραρχία Αλπινιστών «Τζού­λια» (10.800 άνδρες) που βρισκόταν μετα­ξύ των δύο παραπάνω Σωμάτων Στρατού, απέναντι στον τομέα της Πίνδου, ανάμεσα στις οροσειρές Σμόλικα και Γράμμου.

Το ελληνικό σχέδιο επιχειρήσεων, που καταρτίστηκε μετά την κατάληψη της Αλ­βανίας από τους Ιταλούς και ίσχυε στις 28 Οκτωβρίου 1940, ήταν βασικά αμυντικό και αντιμετώπιζε κατά περίπτωση, είτε ταυτόχρονη βουλγαρική και ιταλική επί­θεση η μόνο ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας. Επιθετική ενέργεια θα αναλαμ­βανόταν σε δεύτερο στάδιο και εφόσον θα είχαν δημιουργηθεί οι κατάλληλες προϋποθέσεις για το σκοπό αυτό.

Ειδικότερα προς τα ελληνοαλβανικά σύνορα είχαν διατεθεί:

Στην Ήπειρο η VIII Μεραρχία Πεζι­κού (15 τάγματα Πεζικού).

Στη Δυτική Μακεδονία το Τμήμα Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας με την ΙΧ Μεραρχία και την IV Ταξιαρχία Πεζικού σε πρώτο κλιμάκιο και την Ι Μεραρχία και την V Ταξιαρχία Πεζικού σε δεύτερο κλιμάκιο.

Στον Τομέα της Πίνδου το Από­σπασμα Πίνδου δυνάμεως περίπου ενός συντάγματος Πεζικού (51^ο Σύνταγμα Πεζι­κού και 11/2 ορεινή πυροβολαρχία).

Συνολικά οι ελληνικές δυνάμεις ανέρ­χονταν σε 35.000 άνδρες.

Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΕΩΣ 28 ΟΚΤ-13 ΝΟΕ 1940

Η αιφνιδιαστική εισβολή των ιταλικών δυνάμεων στο ελληνικό έδαφος άρχισε από τις 0530 της 28^ης Οκτωβρίου 1940, με κύρια προσπάθεια στην Ήπειρο και στην ορεινή περιοχή της Πίνδου, από το Ιόνιο μέχρι το όρος Γράμμος.

Στο μέτωπο της Ηπείρου η VIII Μεραρ­χία πέτυχε να αναχαιτίσει τον αντίπαλο στην προωθημένη αμυντική τοποθεσία Ελαίας (Καλπάκι) - Καλαμά. Η μόνη επι­τυχία των Ιταλών ήταν να διεισδύσουν σχετικά βαθιά στον παραλιακό τομέα χω­ρίς όμως κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, ένεκα της απειλής αποκοπής τους σε περί­πτωση συνεχίσεως της προελάσεως.

Στον τομέα της Πίνδου επίσης, οι ελ­ληνικές δυνάμεις, εξαιτίας της συντριπτι­κής υπεροχής των Ιταλών, εξαναγκάστη­καν να συμπτυχθούν σε σχετικά μεγάλο βάθος. Με την εσπευσμένη όμως συ­γκέντρωση των διαθέσιμων δυνάμεων και την αυθόρμητη συμπαράσταση και βοήθεια των κατοίκων της Πίνδου, οι ελληνικές δυνάμεις κατόρθωσαν να περισφίξουν και να εξαλείψουν στη συνέχεια τον ιταλικό θύλακα.

Παράλληλα στη Βορειοδυτική Μακεδο­νία οι ελληνικές δυνάμεις, από τις πρώτες ημέρες της ιταλικής επιθέσεως, ανέλαβαν την πρωτοβουλία των επιχειρήσεων και πέτυχαν να καταλάβουν σημαντικά εδα­φικά σημεία πέρα από τα σύνορα.

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΤΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ 14 ΝΟΕ 1940 - 6 ΙΑΝ 1941

Κατά τη δεύτερη περίοδο του Πο­λέμου, από τις 14 Νοεμβρίου 1940 μέ­χρι τις 6 Ιανουαρίου 1941, ο Ελληνικός Στρατός ανέλαβε γενική αντεπίθεση για την πλήρη αποκατάσταση και σε βάθος εξασφάλιση της ακεραιότητας του εθνι­κού εδάφους με εντυπωσιακά αποτελέ­σματα.

Έτσι, στο Νότιο τομέα, οι ελληνικές δυνάμεις δημιούργησαν ευνοϊκές προϋποθέσεις για την πλήρη διάνοιξη της κοιλάδας του Σιούσιτσα ποταμού και τη συνέχιση της προελάσεως προς τον Αυλώνα που ήταν και το μεγαλύτερο λιμάνι ανεφοδιασμού των ιταλικών δυνάμεων.

Στον Κεντρικό τομέα, παρά την ισχυ­ρή αντίσταση των Ιταλών, πέτυχαν να φτάσουν μέχρι τέλος Δεκεμβρίου στην Κλεισούρα και να έχουν ετοιμότητα να καταλάβουν τον ομώνυμο οδικό κόμβο.

Στο Βόρειο τομέα, κατέλαβαν το ζωτικό κόμβο της Κορυτσάς, τον οποίο εξασφάλισαν, μετά από σκληρό αγώνα από τα δυτικά και βορειοδυτικά.

Κατά την περίοδο αυτή η Ελληνική Διοίκηση ενέπλεξε επτά νέες μεραρχίες Πεζικού (ΙΙ, ΙΙΙ, IV, X, XIII και XVII), ενώ οι Ιταλοί ενισχύθηκαν με οκτώ μεραρχίες Πεζικού (2^η - Αλπινιστών «Τριντεντίνα», 4^η - Αλπινιστών «Κουνεένσε», 11^η - «Μπρένερο», 33^η - «Ακουι», 37^η - «Μοντένα», 48^η - «Τάρο», 50^η - Αλπινιστών «Πουστερία», 53^η - «Αρέτζο» καθώς και μεγάλο αριθμό διαφόρων άλλων μονάδων δυνάμεως συντάγματος ή τάγματος.

ΟΙ ΧΕΙΜΕΡΙΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΕΑΡΙΝΗ ΕΠΙθΕΣΗ ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ 7 ΙΑΝ - 26 ΜΑΡ 1941

Στο χρονικό διάστημα από 7 Ιανουαρί­ου -26 Μαρτίου 1941 έγιναν στον Κεντρι­κό τομέα του μετώπου οι σκληρότεροι και πιο αιματηροί αγώνες μεταξύ των αντίπαλων δυνάμεων σε όλη τη διάρκεια του πολέμου (βλέπε Σχεδιάγραμμα 4).

Οι ελληνικές δυνάμεις κατέλαβαν, ύστε­ρα από σκληρές μάχες, το σημαντικό συ­γκοινωνιακό κόμβο της Κλεισούρας, τον οποίο και εξασφάλισαν με αγώνες που συνεχίστηκαν παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, τις δυσχέρειες ανεφοδιασμού των μονάδων και τα κρούσματα παγοπληξίας που υπερέβαιναν τις απώλειες μάχης.

Οι Ιταλοί, αποδίδοντας ιδιαίτερη ση­μασία στο ζωτικό αυτό χώρο, επιχεί­ρησαν να ανακαταλάβουν την Κλεισού­ρα χωρίς όμως επιτυχία.

Το σημαντικότερο γεγονός στην Τρίτη αυτή περίοδο του Ελληνο-ιταλικού Πολέ­μου υπήρξε η μεγάλη «Εαρινή» επίθεση του Ιταλικού Στρατού. Η ιταλική επίθεση άρχισε το πρωί της 9^ης Μαρτίου και συνεχίστηκε με αμείωτη σφοδρότητα μέχρι τις 14 Μαρτίου χωρίς όμως να σημειώσει καμιά επιτυχία, χάρη στο ακατάβλητο θάρρος και την αυτοθυσία των Ελλήνων μαχητών, οι οποίοι δεν παραχώρησαν ούτε σπιθαμή ελληνικού εδάφους στους επιτιθέμενους Ιταλούς.

Πριν αναχωρήσει ο Μουσολίνι από τα Τίρανα για τη Ρώμη, είπε στο Στρατηγό Πρίκολο: «Σας εκάλεσα διότι απεφάσισα να επιστρέψω εντός της αύριον εις την Ρώμην. Αηδίασα απ' αυτό το περιβάλλον. Δεν επροχωρήσαμεν ούτε- βήμα. Μέχρι τούδε με έχουν εξαπατήσει. Περιφρονώ βαθύτατα όλους αυτούς τους ανθρώπους (Σ.Σ. εννο­εί τους στρατιωτικούς αρχηγούς του). Απόψε υπέβαλα λεπτομερή έκθεσιν επί της καταστάσεως, εις τον Βασιλέα».

Η γερμανική επίθεση κατά της Ελλά­δας στις 6 Απριλίου 1941 λύτρωσε τελικά τις ιταλικές δυνάμεις από την ήττα που υπέστησαν στα ηπειρωτικά βουνά, σ' ένα τραχύ εδαφοκλιματολογικό περιβάλλον.

Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Ο Ελληνο-ιταλικός Πόλεμος ήταν κατ' εξοχήν πόλεμος ορεινού αγώνα. Ο Ελληνι­κός Στρατός αντιμετώπισε με περιορισμέ­να μέσα άμυνας σε ορεινό και δύσβατο έδαφος Στρατό μεγάλης ευρωπαϊκής δυνάμεως, εφοδιασμένο με σύγχρονα μέσα και ιδιαίτερα με άρματα μάχης και ισχυρή αεροπορία.

Παρ' όλα αυτά οι επιθετικές επιχειρή­σεις που ανέλαβαν οι ελληνικές δυνάμεις από τις 14 Νοεμβρίου 1940 στέφθηκαν με επιτυχία. Δεν έγινε όμως δυνατή η πραγματοποίηση ευρείας εκμεταλλεύσε­ως των επιτυχιών αυτών, αν και παρουσιά­στηκαν ευκαιρίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε σημαντικά αποτελέσματα, γιατί ο Ελληνικός Στρατός στερούνταν τεθωρακισμένων και ταχυκίνητων μέ­σων ενώ η Ιταλική Αεροπορία σχεδόν κυριαρχούσε στον αέρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η κατάληψη της Κορυτσάς, όπως αναφέρεται στην Έκθε­ση Πεπραγμένων του Διοικητή του Γ Σώματος Στρατού:

«Η Κορυτσά κατελήφθη στις 1800 της 22^ης Νοεμβρίου, ημέρα Παρασκευή (ένατη ημέρα της επιθέσεως).

Αναμφισβήτητα η Κορυτσά ήταν δυνατό να καταληφθεί από τις 19 Νοεμβρίου οποια­δήποτε ημέρα μέχρι τις 22 Νοεμβρίου.

Κατελήφθη όμως το βράδυ της 22^ης Νοεμβρίου για να μην είναι αμφίβολη η διατήρηση της. Διατρέχουμε, εξαιτίας της ελλείψεως αντιαρματικών μέσων, τον κίν­δυνο να υποστούμε επιθετική επιστροφή του εχθρού με αρματικά μέσα και να εγκαταλείψουμε προς στιγμήν την πόλη, οπότε η απήχηση θα ήταν χείριστη για την ψυχοσύνθεση του Έλληνα μαχητή. Εξαιτίας αυτού καταλαμβάναμε τα σημεία που θα μπορούσαμε να κρατήσουμε ασφαλώς και τα οποία μας παρείχαν βάσεις για την παραπέρα προχώρηση μας».

 Η αδυναμία αυτή ανάγκαζε τις ελληνικές δυνάμεις να αποφεύγουν τις πεδινές ζώνες και να κινούνται ελισσόμενες κυρίως δια μέσου ορεινών διαβάσεων, όπως κατά τις επιχειρήσεις για την κατάληψη των ορεινών όγκων Μοράβα - Ιβάν, όπου η κύρια προ­σπάθεια του Γ Σώματος Στρατού εκδηλώ­θηκε σε έδαφος πολύ δύσβατο και ορεινό. Έτσι, οι ελληνικές δυνάμεις απέφευγαν την επέκταση της επιθέσεως κατά μήκος του πεδινού διαδρόμου της άνω κοιλάδας του Δεβόλη ποταμού επειδή, λόγω της παντε­λούς έλλειψης τεθωρακισμένων μέσων και της ανεπάρκειας αντιαρματικών, υπήρχε άμεσος κίνδυνος πλευροκόπησης των ελληνικών δυνάμεων στον πεδινό διάδρομο από τα εχθρικά άρματα μάχης. Επιπλέον, ο Δεβόλης ποταμός που περιβάλλει το όρος Μοράβα, παρουσίαζε σοβαρό εμπόδιο στην κίνηση των στρατευμάτων γιατί οι απότομες όχθες και το βάθος του τον καθιστούσαν βατό σε ελάχιστα σημεία, τα οποία μάλιστα ήταν ισχυρά προστατευμένα.

Αποτέλεσμα της κίνησης μέσω ορει­νών διαβάσεων ήταν η επιμήκυνση των φαλάγγων, η επαύξηση της κόπωσης των ανδρών και των κτηνών και η δη­μιουργία δυσχερειών στους ανεφοδια­σμούς και τις διακομιδές.

Για την αντιμετώπιση των πράγματι βα­σανιστικών αυτών προβλημάτων των μαχό­μενων τμημάτων χρειάστηκε πολλές φορές να χρησιμοποιηθούν και ομάδες από χωρι­κούς, γυναίκες και παιδιά ακόμη της Πίνδου, της Ηπείρου και οι Έλληνες της Βόρειας Ηπείρου που προσέρχονταν αυθόρμητα και μετέφεραν στους ώμους τους τα φορτία, κινούμενοι σε δύσβατα εδάφη κάτω από πολύ δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Στην Έκθεση του ΙΙΙ Γραφείου του Επιτελείου του Β' Σώματος Στρατού σημειώνεται:

«Ήταν συγκινητικό να βλέπει κανείς γυ­ναίκες, μικρά παιδιά, γέροντες και γριές να μεταφέρουν, πορευόμενοι όλη την ημέρα, πάνω σε μικρά υποζύγια, όνους και ημίονους και στους ώμους τους τρόφιμα για τον μαχόμενο Στρατό με πρόσωπα χαρωπά και με φανατικό ενθουσιασμό».

 Έτσι, οι κάτοικοι των περιοχών αυτών παρουσίαζαν στους Έλληνες στρατιώτες που ήδη μάχονταν με σθένος και απα­ράμιλλο ψυχικό μεγαλείο ένα λαμπρό παράδειγμα πατριωτισμού, αυτοθυσίας και μαχητικότητας.

Αντίθετα, στις πεδινές ζώνες ο αντίπα­λος, χάρη στα μηχανοκίνητα μέσα που διέ­θετε, κατόρθωνε να αποσύρεται γρήγορα και να εγκαθίσταται οπουδήποτε αλλού με σχετική άνεση, ενώ στις ορεινές περιοχές επιβράδυνε την ελληνική προώθηση με λίγες σχετικά δυνάμεις. Επιπλέον, οι νεοεμπλεκόμενες στον αγώνα ιταλικές μονάδες, μεταφέρονταν γρήγορα στο μέτωπο με αυτοκίνητα, ενώ οι αντίστοιχες ελληνικές, στερούμενες τέτοιων μεταφορικών μέσων, έφταναν στο μέτωπο ύστερα από μακρινές νυχτερινές πορείες (250-400 χιλιόμετρα), με αποτέλεσμα να μην μπορούν να λάβουν αμέσως μέρος στον αγώνα.

Στο ημερολόγιο Επιχειρήσεων της ΙΙ Μεραρχίας από 28 Οκτωβρίου 1940 μέ­χρι 22 Ιανουαρίου 1941 διαβάζουμε:

 «Τόσο οι άνδρες, όσο και τα κτήνη που έφτασαν οδικώς από την περιοχή της Καλα­μπάκας και του Βόλου, συνεχώς πορευόμενοι, είχαν υπέρμετρα καταπονηθεί. Τέτοια ήταν μάλιστα η καταπόνηση των κτηνών, ώστε τα περισσότερα από αυτά ήταν ανίκανα να βαστάζουν τους φόρτους τους, επειδή είχαν υποστεί τη δυσμενή επίδραση των καιρικών συνθηκών, της κακής διατροφής και της άθλιας καταστάσεως του οδικού δικτύου. Οι άνδρες όμως, παρά τις συνεχείς βροχές και την εν γένει κακοκαιρία, διατηρούν αμείωτο το ηθικό τους και καταβάλλουν υπέρμετρες προσπάθειες, για να φέρουν σε αίσιο πέρας τον αγώνα που έχει αναληφθεί».

Στον τομέα της Υγειονομικής Υπηρεσί­ας, εξαιτίας του αγώνα σε ιδιαίτερα ορει­νό έδαφος, αρχικά παρουσιάστηκαν πολ­λές δυσχέρειες και προβλήματα. Από την Έκθεση του Διευθυντή της Υγειονομικής Υπηρεσίας του Τμήματος Στρατιάς Ηπεί­ρου (ΤΣΗ), από τις 18 Δεκεμβρίου 1940 μέχρι τη διάλυσή του, διαβάζουμε:

«... Η φύσις του εδάφους και η τακτική του πολέμου ιδίως με τας αεροπορικός επιδρομάς, ως και αι εκτάσεις των τομέων εκάστης μεραρχίας εκώλυον την ταχείαν και έγκαιρον ιατρικήν περίθαλψιν των τραυ­ματιών και ασθενών ...». Στη συνέχεια όμως, για την εξυπηρέτηση των ανα­γκών του Στρατού ενισχύθηκαν τα στρα­τιωτικά νοσοκομεία, δημιουργήθηκαν νέα, αναπτύχθηκαν νοσηλευτικοί σχη­ματισμοί εκστρατείας, ορεινά χειρουρ­γεία, μετακινήθηκαν ανεφοδιαστικά όργανα και συστάθηκαν ειδικά σώματα διακομιδής. Οι διακομιδές πραγματοποιούνταν κατ' ανάγκη τη νύχτα για την αποφυγή των αεροπορικών επιδρομών, με αποτέλεσμα τις γνωστές δυσμενείς επιπτώσεις για τους διακομιζόμενους και το προσωπικό.

Τέλος, η υγειονομική υποστήριξη των μαχομένων υπήρξε αρ­κετά ικανοποιητική και με τη βοήθεια του Υπουργείου Εθνικής Πρόνοιας, την εθελοντική προσφορά υπηρεσιών των Αδελφών Νοσοκόμων, του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, διαφόρων οργανώ­σεων και συλλόγων και τέλος πολλών επώνυμων και ανώνυμων Ελληνίδων.

Ένα άλλο σοβαρότατο πρόβλημα που δημιουργήθηκε και στους δύο αντιμα­χόμενους εξαιτίας του ορεινού εδάφους, του ύψους του χιονιού και του πολικού ψύχους που επικρατούσε, ήταν τα κρυο­παγήματα που τις περισσότερες φορές προκαλούσαν μεγαλύτερες απώλειες απ' αυτές των σκληρών μαχών (25.000 Έλληνες - 22.000 Ιταλοί παγόπληκτοι). Στην Έκθεση της Διευθύνσεως Υγειονομι­κής Υπηρεσίας του Γενικού Στρατηγείου αναφέρεται συγκεκριμένα:

 «... Καθ' όλον το εξάμηνον διάστημα διεκομίσθησαν εβδομήντα πέντε χιλιάδες (75.000) σχεδόν τραυματίαι, παγόπληκτοι και ασθενείς ήτοι αναλυτι­κώς τριάκοντα χιλιάδες (30.000) περίπου τραυματιαι, είκοσι πέντε χιλιάδες (25.000) παγόπληκτοι και είκοσι χιλιάδες (20.000) ασθενείς...». Εξάλλου στην Έκθεση Πολεμι­κών Πεπραγμένων της XVII Μεραρχίας Πεζικού (28 Οκτ - 28 Δεκ 1940), που δρούσε στο όρος Κάμια αναφέρεται: «8 Δεκεμβρίου Ο καιρός εξακολουθεί ψυχρός με-χιόνια και ομίχλη. Οι αξιωματικοί και οι οπλίτες υποφέρουν με καρτερικότητα άξιοι ιδιαίτερου θαυμασμού το δριμύ αυτό ψύχος, του οποίου συνέπεια είναι ο πολλαπλασιασμός των κρυοπαγημάτων αξιωματικών και οπλι­τών και οι συνεχείς απώλειες των κτηνών, ειδών οπλισμού και παντοειδούς υλικού».

Από ελληνικής πλευράς, παρά τον αρχικό αιφνιδιασμό, το πρόβλημα αντι­μετωπίστηκε με επιτυχία με τη χρήση λιπαντικών ουσιών και ειδικών μάλλινων επιδέσμων και καλτσών, που κατά χιλιά­δες οι Ελληνίδες κάθε ηλικίας έπλεκαν και έστελναν στο μέτωπο.

Οι επιτυχίες του Ελληνικού Στρατού κατά τον Ελληνοιταλικό Πόλεμο δεν ήταν τυχαίες. Ήταν αποτέλεσμα της άρτιας προ­παρασκευής και του υψηλού ηθικού μαχη­τών και λαού. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ελλείψεις που παρουσιάστηκαν αρχικά σε όλμους, αντιαεροπορικό και κυρίως αντιαρ­ματικό πυροβολικό οφείλονταν ιδίως στην αδυναμία εξεύρεσης πηγών προμήθειας από το εξωτερικό, εξαιτίας της εμπλοκής των προμηθευτριών χωρών στον Πόλε­μο. Άρματα είχαν παραγγελθεί συνολικά δεκατέσσερα, 6-7 τόνων, τα οποία όμως δεν είχαν παραληφθεί μέχρι την κήρυξη του πολέμου. Το μεγάλο πρόβλημα των πυρομαχικών αντιμετωπίστηκε ικανοποιη­τικά, χωρίς να δημιουργηθούν δυσεπίλυτα προβλήματα μέχρι το τέλος του πολέμου.

Χάρη στα έγκαιρα μέτρα που εφαρμόστη­καν για την αύξηση της ελληνικής βιομηχα­νικής παραγωγής στη δυνατή έκταση, στην επιβολή περιορισμών, στην κατανάλωση και κυρίως στην αξιοποίηση παλιών αποθεμά­των πυρομαχικών και λαφύρων, όπως για παράδειγμα, από το 1939 μελετήθηκε και τελικά επιτεύχθηκε η ανασκευή εκρηκτικών οβίδων εσωτερικού πυροσωλήνα για τη χρησιμοποίησή τους στα ορειβατικά πυροβόλα 75/19 χιλιοστών και τα πεδινά 75 χιλιοστών, καμιά σοβαρή έλλειψη δεν παρατηρήθηκε κατά τον εξάμηνο αγώνα.

Παράλληλα, οι Έλληνες μαχητές που σε ποσοστό 60% περίπου κατάγονταν από ορεινές περιοχές, ήταν σκληραγω­γημένοι, λιτοδίαιτοι και εξοικειωμένοι πλήρως με τις σκληρές συνθήκες διαβί­ωσης σε ορεινό έδαφος. Εκπαιδευμένοι άρτια από στρατιωτική άποψη, υπερίσχυ­σαν των Ιταλών αντιπάλων τους, επειδή αγωνίζονταν, υπερασπιζόμενοι την πα­τρίδα τους, σε οικείο ελληνικό έδαφος, έχοντας τη συμπαράσταση ολόκληρου του Έθνους. Ιδιαίτερα όμως η επικράτηση τους οφειλόταν στο απόθεμα ηθικών δυνάμεων, στοιχείο που αποτελεί σημα­ντικό παράγοντα μαχητικής ισχύος, το οποίο οδήγησε στην εύκολη προσαρμο­γή και την υψηλή απόδοση σε ορεινό εδαφοκλιματολογικό περιβάλλον.

Στην Έκθεση Πολεμικών Πεπραγμένων της XVII Μεραρχίας Πεζικού διαβάζουμε:

«Το βράδυ της 22^ης Νοεμβρίου αναγ­γέλθηκε η κατάληψη της Κορυτσάς από τα Ελληνικά Στρατεύματα. Το γεγονός αυτό κοινοποιήθηκε στις μονάδες της Μεραρχί­ας και προκάλεσε εξαιρετικό ενθουσιασμό στους αξιωματικούς και τους οπλίτες της, και κραταίωσε το άριστο ηθικό τους παρά την κόπωσή τους από τις συνεχείς νυχτερι­νές πορείες και τις δυσμενέστατες καιρικές συνθήκες. Οι πάντες κατέχονταν από τη μανία να συμμετάσχουν το ταχύτερο στις επιχειρήσεις και να εμπλακούν με λύσσα αλ­λά και αποφασιστικότητα με τον εχθρό».

Ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος έχει όλα τα χαρακτηριστικά του ορεινού αγώνα, τα οποία επηρέασαν τη σχεδίαση και διεξα­γωγή, και από τους δύο αντιπάλους, τόσο των αμυντικών όσο και των επιθετικών επιχειρήσεων.

Ειδικότερα επισημαίνονται τα εξής: Το έντονο ορεινό έδαφος της Ηπεί­ρου επηρέασε αρνητικά την ανάπτυξη μηχανοκίνητων μέσων, τη διοίκηση και τον έλεγχο, τις μεταφορές, τους ανεφοδιασμούς και τέλος τις διακομιδές. Στο έδαφος αυτό γενικά η άμυνα ευ­νοήθηκε και η διεξαγωγή της έγινε με πολλά οικονομικά μέσα, ενώ η επίθεση οπωσδήπο­τε δυσχεράνθηκε και δεν είχε σχεδόν ποτέ ταχεία εξέλιξη, αλλά απαιτούσε διαδοχικές προσπάθειες. Παράλληλα, τα εγχέμαχα όπλα ήταν περισσότερο αποτελεσματικά, από τα τηλέμαχα μέσα.

Η δράση της Αεροπορίας είχε περιο­ρισμένα αποτελέσματα, ενώ η υποστήριξη μάχης βασίστηκε σχεδόν εξολοκλήρου στο ορειβατικό πυροβολικό και τους όλμους.

Ο τακτικός αιφνιδιασμός ήταν εύκο­λος και μπορούσε να επιτευχθεί τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα με έγκαιρες και καλά οργανωμένες αντεπιθέσεις. Τέλος, ο παράγοντας «μαχητικής ισχύ­ος», που δέσποζε, ήταν το ηθικό, οι ψυχικές αρετές και η εκπαίδευση του μαχητή, όπου αναμφισβήτητα η υπεροχή των Ελλήνων ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερη.

Πρέπει ακόμη να σημειωθεί ότι μια πρό­ωρη πτώση της Ελλάδας τότε, θα ισχυρο­ποιούσε το ιταλικό φασιστικό καθεστώς και θα το οδηγούσε προς νέες κατακτήσεις με τελικό αντικειμενικό σκοπό την απόλυτη κυριαρχία σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.

Η νίκη των Ελλήνων κατέρριψε το μύθο του αήττητου του Άξονα και υποχρέωσε το Χίτλερ, να επέμβει στη Βαλκανική και να επι­τεθεί εναντίον της Ελλάδας με αποτέλεσμα να καθυστερήσει η έναρξη της επίθεσης εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης κατά 5-6 εβδομάδες και ο ρωσικός χειμώνας να οδη­γήσει τον πόλεμο στο σοβιετικό μέτωπο σε χρονίζουσα κατάσταση.

Η πλέον σαφής δήλωση - ντοκουμέντο είναι αυτή που έκανε ο ίδιος ο Χίτλερ σε λόγο του στην Καγκελαρία την Άνοιξη του 1945: «Το πραγματικό ερώτημα δεν ήταν επο­μένως: Γιατί η 22 Ιουνίου 1941, αλλά μάλλον: Γιατί όχι ακόμη νωρίτερα;». «Εάν δεν μας είχαν δημιουργήσει δυσκολίες οι Ιταλοί με την ηλί­θια εκστρατεία στην Ελλάδα, θα είχα επιτεθεί στην Ρωσία μερικές εβδομάδες ενωρίτερα».

 Τέλος, σε μια εποχή που στην κατακτη­μένη από τον Άξονα Ευρώπη επικρατούσε πνεύμα ηττοπάθειας και φόβου, η ελληνική νίκη ενδυνάμωσε τη θέληση για αντίσταση όλων των Εθνών και αναμφισβήτητα συνέ­βαλε σημαντικά στη διαμόρφωση της τελι­κής συμμαχικής νίκης κατά του Άξονα.

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 Ιστορικό Αρχείο ΔΙΣ/ΓΕΣ

Από την ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΣΕΠ. - ΟΚΤ. 2008

New York Times: «Ικαρία, το νησί όπου οι άνθρωποι ξεχνούν να πεθάνουν»

Η διαδικτυακή έκδοση των New York Times φιλοξενεί άρθρο σχετικό με την μακροζωϊα στην Ικαρία.
Το άρθρο είναι προσαρμογή από τη νέα έκδοση των Blue Zones του Dan Buettner που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα με το National Geographic. Στις γραμμές του βρίσκει κανείς πολλές εντυπωσιακές ιστορίες Ικαριωτών που σύμφωνα και με τον τίτλο «ξεχνούν να πεθάνουν«!
Ψάχνοντας το μυστικό της μακροζωϊας ο αρθρογράφος θα ανακαλύψει πως οι Ικαριώτες δεν φορούν ρολόγια, δεν αγχώνονται, εμπιστεύονται τα βότανα που τους χαρίζει το βουνό και όταν ρωτούνται πώς το καταφέρνουν, συνήθως απαντούν ότι μάλλον είναι ο καθαρός αέρας και το κρασί.

Ο δημοσιογράφος αρχικά μιλά για την ιστορία του Σταμάτη Μωραΐτη ο οποίος το 1943 πήγε μετανάστης στης Η.Π.Α. Εκεί παντρεύτηκε μια Ελληνοαμερικάνα η οποία του χάρισε τρία παιδιά.
Το 1976 αισθάνθηκε δύσπνοια και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την εργασία του. Οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο του πνεύμονα και του έδωσαν εννέα μήνες ζωής.
Ο κύριος Μωραΐτης αποφάσισε να αφήσει τις Η.Π.Α και να επιστρέψει στην αγαπημένη του Ικαρία ώστε να ταφεί στους προγόνους του.
Μετακόμισε στους ηλικιωμένους γονείς του, σε ένα μικρό ασβεστωμένο σπίτι σε ένα κτήμα δύο στρεμμάτων με αμπελώνες κοντά στον Ευδήλο, στη βόρεια πλευρά του νησιού.
Τους επόμενους μήνες, κάτι παράξενο συνέβη. Άρχισε να αισθάνεται καλύτερα. Μια μέρα, κατάφερε ακόμα και να φυτέψει μερικά λαχανικά στον κήπο.
Ο καιρός περνούσε και ο κύριος Σταμάτης δεν πέθαινε. Η υγεία του διαρκώς βελτιωνόταν. Σήμερα στα 102 χρόνια ζει χωρίς καρκίνο. Δεν έκανε ποτέ του χημειοθεραπεία, δεν αναζήτησε κανενός είδους θεραπεία. Το μόνο που έκανε ήταν να αφήσει την Αμερική και να εγκατασταθεί στην Ικαρία.
Οι κάτοικοι κατέχουν ρεκόρ μακροβιότητας
εκτός από τις ιδιαιτερότητες από γενετικής απόψεως του πληθυσμού, σημαντικό ρόλο παίζουν οι συνθήκες και ο τρόπος ζωής των κατοίκων του μικρού αυτού νησιού, οι οποίοι κατέχουν ρεκόρ μακροβιότητας.
ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη μόνο το 0,1% του πληθυσμού ζει πάνω από 90 χρόνια, στην Ικαρία το αντίστοιχο ποσοστό είναι δεκαπλάσιο με παράλληλη διατήρηση καλής ποιότητας ζωής. Πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα έδειξαν ότι η Ικαρία, μαζί με τη Σαρδηνία, τη Λόμα Λίντα του Μεξικoύ, την Νικόγια στην Κόστα Ρίκα και την Οκινάβα της Ιαπωνίας, είναι οι περιοχές του κόσμου με τα υψηλότερα ποσοστά υπερήλικων.
Αυτό που φαίνεται να χαρακτηρίζει τα ηλικιωμένα άτομα της Ικαρίας, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι η ερωτική διάθεση έως τα βαθιά γεράματα, η συντροφικότητα, οι στενοί οικογενειακοί δεσμοί, το χαμηλό στρες, το καλό μορφωτικό επίπεδο (έτη φοίτησης σε σχολείο), η καθημερινή άσκηση, η μεσημεριανή σιέστα, το υψηλότερο επίπεδο υιοθέτησης μεσογειακής διατροφής και η έντονη κοινωνική συναναστροφή και συμμετοχή σε κοινωνικά δρώμενα, βασικά συστατικά της συνταγής για να φτάσει κάποιος στα βαθιά γεράματα με καλή υγεία.
Σύμφωνα με τους ειδικούς αυτό που διακρίνει τους ηλικιωμένους κατοίκους της Ικαρίας είναι ο τύπος της δίαιτας, που περιλαμβάνει συχνότερα ψάρι, φρούτα, λαχανικά, όσπρια και τσάι. Η υιοθέτηση πιο υγιεινής διατροφής είναι πιο συχνή στους ηλικιωμένους της Ικαρίας (68% στους υπερήλικες άνδρες άνω των 80 ετών, και 64% στις υπερήλικες γυναίκες) σε σύγκριση με ανάλογης ηλικίας άτομα, από μελέτη που διεξήχθη στην Αττική και από άλλες μελέτες νησιωτικών πληθυσμών της Μεσογείου. Ιδιαίτερα τα υπερήλικα άτομα της μελέτης, άνω των 80 ετών, φαίνεται να κατανάλωναν σε ποσοστό 14% των ημερήσιων προσλαμβανόμενων θερμίδων πρωτεΐνη, 54% λίπος και υδατάνθρακες σε ποσοστό 32%.

 πηγή: news247.gr

NAO Next Gen : the new robot of Aldebaran Robotics

Πεταλούδα με φτερά… σκέτο δηλητήριο!

Η πεταλούδα «The Great Orange Tip» (Hebomoia glaucippe) ανήκει στην οικογένεια Pieridae, κοινή για τις κίτρινες και λευκές πεταλούδες. Απαντάται σε τροπικά δάση της Ασίας και είναι ευρέως γνωστή για τα εντυπωσιακά χρώματα και σχέδια που έχει στις άκρες των φτερών της.

Τα κόκκινα αυτά τρίγωνα, όμως, που υπάρχουν στα φτερά της δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα θανάσιμο δηλητήριο που αποτρέπει τους επίδοξους θηρευτές του εντόμου να την προσθέσουν στο… επόμενο γεύμα τους!

Ειδικότερα, τα φτερά της πεταλούδας  περιέχουν μια ισχυρή τοξίνη που ονομάζεται γλακοντρυφάνη-Μ και η οποία αποθαρρύνει πουλιά, μυρμήγκια και ακρίδες -όχι όμως και τις σαύρες που επιδεικνύουν ιδιαίτερες αντοχές μετά την «κατανάλωση» της πεταλούδας, από το να την πλησιάσουν.

Η τοξίνη της πεταλούδας είναι όμοια με εκείνη που παράγουν τα αρπακτικά θαλάσσια σαλιγκάρια του γένους Conus, και ιδιαίτερα το Conus marmoreus που ζει στον Ινδικό, το οποίο λέγεται ότι είναι τόσο τοξικό ώστε μια σταγόνα από το δηλητήριό του μπορεί θεωρητικά να σκοτώσει 20 ανθρώπους.






πηγή: econews.gr

Ακούστε το MYSIC STAR την Πεμπτη και κάθε Πέμπτη  στις 7:30-8:30 με την Μαρίνα Τσίγκου και την Ναταλία Μαρματάκη .

Αναρτήθηκε από : Μρίνα Τσίγκου ΣΤ΄2

Πρωτοπορία στον πόλεμο

Σύνοψη: Μια μικρού μήκους αντιφασιστική σάτιρα, όπου ο Ντούτσε μέσα στον πύργο του,μπροστά στην Ιταλική Ιστορία,αφηγείται τα κατορθώματά του και του στρατού του κατά την εισβολή στην Ελλάδα.
Καθώς όμως η αφήγηση προχωρά η πραγματικότητα τον διαψεύδει και τον γελοιοποιεί.
Είδος: Κινούμενα Σχέδια
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Πολενάκης
Χώρα: Ελλάδα
Έτος: 1945
Διάρκεια: 6,55
Κείμενο : http://www.moveitmag.gr/movies/short_movies/dutse#.UIUyVaB0NK1
Βιντεο : youtube
Μαρίνα Τσιγκου ΣΤ΄2  22 Οκτωβρίου 2012

Εκεί που βρίσκεται… όλο το ίντερνετ!

Ευαγγελία Αναστασάκη | 17:11 - 19 Οκτωβρίου 2012

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι περισσότεροι από εμάς χρησιμοποιούμε τη μηχανή αναζήτησης Google σε καθημερινή βάση, όποια πληροφορία κι αν θέλουμε να βρούμε στο διαδίκτυο. Έχετε, όμως, άραγε αναρωτηθεί ποτέ πώς είναι τα data centers της συγκεκριμένης εταιρείας, οι χώροι δηλαδή όπου «ζει» κυριολεκτικά το Ίντερνετ;

Για πρώτη φορά, λοιπόν, η Google επιτρέπει την «είσοδο» εκεί όπου πραγματοποιείται η αποθήκευση του τεράστιου όγκου των δεδομένων της, παρουσιάζοντας μια σειρά από εντυπωσιακές εικόνες αλλά και επιτρέποντας μια εικονική περιήγηση στο χώρο με το Street View.


Η σχολαστική προσοχή στη λεπτομέρεια αλλά και η άψογη οργάνωση είναι αυτά που μπορεί να διακρίνει κανείς μέσα στα data centers, ενώ βασικό χαρακτηριστικό είναι η επιλογή των χρωμάτων, που ακολουθεί πιστά της αποχρώσεις που έχει η Google στο λογότυπό της. Άλλωστε, όπως φαίνεται, μόνο τυχαία δεν είναι η μεγάλη επιτυχία της εταιρείας…

ΠΗΓΗ:http://perierga.gr

Ένα μουσείο αφιερωμένο στο παγωτό

Ένα νέο μουσείο έξω από Μπολόνια, το «Gelato Museum», προσκαλεί τους λάτρεις του παγωτού ανά τον κόσμο να μάθουν την ιστορία του από την πρώιμη ακόμη «ενσάρκωσή» του ως μια απλή παγωμένη λιχουδιά για τους Ρωμαίους μέχρι τη σύγχρονη «μεταμόρφωσή» σου στο αγαπημένο επιδόρπιο μικρών και μεγάλων.

Εργαλεία επεξεργασίας του παγωτού, ασπρόμαυρες φωτογραφίες από τους πρώτους παγωτατζήδες στους δρόμους αλλά και μια μεγάλη συλλογή από τις πρώτες διαφημιστικές καμπάνιες παγωτών ανά τον κόσμο αποτελούν ορισμένα μόνο από αυτά που μπορεί να δει κάποιος κατά την περιήγησή του στους χώρους του μουσείου.

Η μακρά περιοδεία στον κόσμο του παγωτού καταλήγει στην περιοχή της γευσιγνωσίας, όπου εκπαιδευτές από το Πανεπιστήμιο παρουσιάζουν σύγχρονες εκδόσεις παγωτών από συνταγές του 19ου αιώνα. Και το καλύτερο… για το τέλος!

Οι επισκέπτες όχι μόνο μπορούν να μάθουν τα μυστικά της δημιουργίας του παγωτού αλλά και να δοκιμάσουν τις αγαπημένες τους γεύσεις, δημιουργώντας παράλληλα δικές τους… απολαυστικές παγωτο-συνθέσεις!

http://perierga.gr/2012/10/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CF%89%CF%84%CF%8C/Ένα μουσείο αφιερωμένο στο παγωτό

      ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ THE STARS

Σήμερα λοιπόν στις 6:00  το απόγευμα θα σας κάνουν παρέα οι THE STARS (μέχρι τις 7:00) σας περιμένουμε όλους στο Site για να κάνουμε διαγωνισμούς, να ακούσουμε μουσική, να πούμε τα νέα μας και άλλες πολλές εκπλήξεις σας περιμένουν!!!!!!!!!!!!!!!! 

Πλανήτης με τέσσερις Ηλιους!

Ο εξωπλανήτης PH1, σε απόσταση 5.000 ετών φωτός από τη Γη, είναι ένας γίγαντας από αέριο με διάμετρο 6 φορές μεγαλύτερη από της Γης, συγκρίσιμος σε μέγεθος με τον Ποσειδώνα.
«Καυτό» τετραπλό ηλιοβασίλεμα
Είναι πάντως απίθανο να υπάρχουν εξωγήινοι που απολαμβάνουν το τετραπλό ηλιοβασίλεμα του PH1, αφενός επειδή δεν διαθέτει στέρεη επιφάνεια, αφετέρου επειδή η θερμοκρασία του εκτιμάται ότι κυμαίνεται από τους 250 έως τους 340 βαθμούς Κελσίου.
Ο PH1 κινείται σε τροχιά γύρω από ένα δυαδικό σύστημα -ένα σύστημα που αποτελείται από δύο άστρα σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο. Το ένα από τα δύο αυτά άστρα έχει μέγεθος παρόμοιο με τον Ήλιο, ενώ το άλλο είναι ένας μικρός, αμυδρός κόκκινος νάνος.

Τα δυαδικά συστήματα δεν σπανίζουν στον Γαλαξία μας, ωστόσο το σύστημα του PH1 παρουσιάζει μια επιπλέον ιδιαιτερότητα, αφού ένα δεύτερο δυαδικό σύστημα εντοπίστηκε να κινείται σε τροχιά γύρω από το πρώτο σε απόσταση 1.000 αστρονομικών μονάδων (μια αστρονομική μονάδα, ή AU, είναι η απόσταση της Γης από τον Ήλιο, περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα).
Σε σταθερή τροχιά
Παρά την περιπλοκότητα αυτής της διάταξης, ο πλανήτης PH1 φαίνεται ότι βρίσκεται σε σταθερή τροχιά και δεν κινδυνεύει να πέσει μέσα στα άστρα ή να εκσφενδονιστεί στο διαστρικό διάστημα.
Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε τη Δευτέρα σε συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Αστρονομίας στο Ρένο της Νεβάδα. Η μελέτη είναι επίσης διαθέσιμη στην υπηρεσία προδημοσίευσης ArXIV.ar
O πλανήτης PH1 πήρε το όνομά του από το πρόγραμμα PLanetHunters.org, το οποίο ζητά από χρήστες του Διαδικτύου να βοηθήσουν στην ανάλυση των δεδομένων που μεταδίδει το τηλεσκόπιο Kepler της NASA, ειδικά σχεδιασμένο για τον εντοπισμό εξωπλανητών.

 http://perierga.gr/2012/10/%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%AD%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%82-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%82/

Μια αλλόκοτη λίμνη που κυριολεκτικά βράζει!

http://perierga.gr/2012/10/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BB%CE%AF%CE%BC%CE%BD%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B2%CF%81%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9/

Το 1866 το ηφαιστειακό βουνό Tarawera, κοντά στην πόλη Rotorua της βόρεια Νέας Ζηλανδίας εξερράγη. Ήταν η μεγαλύτερη ηφαιστειακή έκρηξη στην ιστορία της χώρας και άφησε πίσω της πάνω από 100 νεκρούς αλλά και έναν τεράστιο κρατήρα που αποτελεί σήμερα την πιο «καυτή» λίμνη στον κόσμο, γνωστή με την ονομασία Frying Pan Lake (λίμνη τηγάνι).

Πρόκειται στην ουσία για τη μεγαλύτερη θερμή πηγή στον κόσμο η οποία έχει επίπεδο πυθμένα και το βάθος της δεν ξεπερνά τα 6 μέτρα. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι ότι τα πολύ ζεστά νερά που μπορεί να έχουν μέση θερμοκρασία 50^o, αλλά σε πολλά σημεία το νερό κυριολεκτικά βράζει!

Το νερό είναι όξινο (pH 3,5), πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πόσιμο, ενώ το διοξείδιο του άνθρακα και το υδρόθειο που βγαίνουν από το εσωτερικό της λίμνης δημιουργούν ένα απόκοσμο σκηνικό.

Η Frying Pan Lake καλύπτει συνολικά μια έκταση 38.000 τετραγωνικών μέτρων, ενώ είναι απορίας άξιον πώς ένα από τα εντυπωσιακότερα δάση στον κόσμο που υπάρχει ολόγυρα καταφέρνει να μεγαλώσει κατά μήκος της μεγαλύτερης και θερμότερης πηγής του κόσμου!

Ασυνήθιστοι κόκκινοι ελέφαντες στην Κένυα!

Ο ελέφαντας, το μεγαλύτερο χορτοφάγο θηλαστικό που ζει σήμερα στη γη, είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά και συμπαθή ζώα της άγριας φύσης. Η εικόνα του είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους, ενώ το χρώμα του ποικίλλει από ανοιχτό γκρι μέχρι σκούρο καφέ για τον αφρικανικό και τον ασιατικό ελέφαντα αντίστοιχα, με το κόκκινο να απουσιάζει, βέβαια, από τη χρωματική παλέτα. Δεν γεννιούνται, λοιπόν, κόκκινοι ελέφαντες στον πλανήτη γη. Αυτό είναι σίγουρο!

                                                   photo by flickr

                                                   photo by flickr

Το φαινόμενο των κόκκινων ελεφάντων της Κένυας εμφανίζεται μόνο στο ονομαστό «Tsavo East National Park», που δημιουργήθηκε το 1948 και βρίσκεται στην πόλη Voi, και η εξήγησή του δεν είναι και τόσο δύσκολη, εάν κάποιος μείνει στο χώρο και παρατηρήσει τις καθημερινές δραστηριότητες των ελεφάντων.

                                                   photo by flickr

Το κατακόκκινο χρώμα στο δέρμα των… παχύδερμων οφείλεται στα λασπόλουτρα που κάνουν καθημερινά μέσα στο κοκκινόχωμα που υπάρχει παντού στο Πάρκο. Μικρά και μεγάλα ζώα κυλιούνται όλες τις ώρες της ημέρας στην κόκκινη λάσπη με αποτέλεσμα να παίρνουν αυτό το κόκκινο χρώμα, το οποίο στη συνέχεια ξεραίνεται στο δέρμα τους με τον ήλιο και παραμένει εκεί μέχρι την… επόμενη βουτιά!

                                                   photo by flickr

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το «Tsavo East National Park» θεωρείται ένα από τα «προπύργια» της βιοποικιλότητας στον κόσμο και η δημοτικότητά του οφείλεται κυρίως στο πλήθος των άγριων ζώων που διαβιούν εκεί, όπως λιοντάρια, μαύροι ρινόκεροι, βουβάλια, ελέφαντες και λεοπαρδάλεις, αλλά και σπάνια είδη πτηνών.

                                                   photo by flickr

                                                   photo by flickr

                                                   photo by flickr

                                                   photo by flickr

                                                   photo by flickr

                                                   photo by flickr

 http://perierga.gr/2012/10/%CE%BA%CF%8C%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD

%CE%BF%CE

%B9-%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%86

%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B

5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%85%CE%B1/                                              photo by flickr