Η κατάρα του Μπλέ Διαμαντιού
Το διαμάντι Hope (Hope Diamond), είναι ίσως το πιο διάσημο διαμάντι παρά το μικρό του βάρους που ανέρχεται στα 45,52 καράτια, λόγω της φήμης του για τις κακοτυχίες που προκάλεσε στους κατόχους του. Το συγκεκριμένο διαμάντι έχει ένα έντονο μπλε-βιολετί χρώμα και έχει αλλάξει δεκάδες χέρια αφού η πλειονότητα των κατόχων του είτε χρεοκόπησαν ή απεβίωσαν.
Η ιστορία του διαμαντιού Hope, ξεκίνησε στην Golconda της Ινδίας, στο ορυχείο Kollur όπου και βρέθηκε. Η ακριβής ημερομηνία δεν είναι γνωστή. Το 1642 ο Γάλλος κοσμηματοποιός Jean Baptiste Tavernier έφτασε στην Ινδία και το αγόρασε. Τα καράτια του τότε ήταν 112 3/16.
Σε αυτό το σημείο ο μύθος λέει ότι ο Tavernier δεν αγόρασε το διαμάντι, αλλά το έκλεψε από το μάτι ενός Ινδουιστικού αγάλματος. Σύμφωνα πάντα με το μύθο, οι ιερείς του ναού καταράστηκαν το διαμάντι σαν αντίποινα για την κλοπή του.
O Tavernier συνέχισε τα ταξίδια του συλλέγοντας διαμάντια, χωρίς καμία κακοτυχία, μέχρι το 1668 που γύρισε στη Γαλλία, και πούλησε στον τότε βασιλιά της Γαλλίας, τον Louis XIV, όλη του τη συλλογή, η οποία αποτελείτο από το εν λόγω διαμάντι, 44 άλλα μεγάλα διαμάντια, και 1122 μικρότερα διαμάντια. Ο Tavernier χρίστηκε ευγενής και πέθανε σε ηλικία 84 ετών. Ο μύθος λέει ότι πέθανε βίαια από επίθεση άγριων σκύλων, αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί.
Το 1673, ο Louis XIV αποφασίζει να κόψει το διαμάντι για να βελτιώσει την λάμψη του. Το νέο διαμάντι ήταν 67 1/8 καράτια και ονομάστηκε Blue diamond of the crown. (Μεγάλο διαμάντι του στέμματος). Το 1715 ο Louis XIV πέθανε από γάγγραινα.
Το 1749, Ο δισέγγονος του Louis, Louis XV, διέταξε να διακοσμηθεί το κόσμημα Order of the golden fleece χρησιμοποιώντας το blue diamond, και το Cote de Bretagne (ένα κόκκινο σπινέλι που τότε θεωρείτο ρουμπίνι.).
Το 1791, με τη Γαλλική επανάσταση, το διαμάντι κλάπηκε, και ο κάτοχος του, Louis XV, μαζί με τη γυναίκα του, Marie Antoinette, αποκεφαλίστηκαν. Ο μύθος λέει ότι ο θάνατός τους οφείλετo στην κατάρα.
Το διαμάντι χάθηκε, μέχρι το 1813 όπου εμφανίστηκε με διαφορετικό όμως κόψιμο. Το 1823 αγοράστηκε από ένα κοσμηματοποιό ονόματι Daniel Eliason. Την εποχή εκείνη κανείς δεν ήταν σίγουρος ότι το διαμάντι στην κατοχή του Eliason ήταν το blue diamond της Γαλλίας καθότι πλέον είχε κοπεί στα 44 καράτια.
Το 1824 ήρθε στην κατοχή του Βασιλιά George IV ο οποίος πέθανε το 1830 από αρτηριοσκλήρυνση λόγω των καταχρήσεών του. Μετά το θάνατό του, το διαμάντι πουλήθηκε για να αποπληρωθούν χρέη.
Το 1839 αγοράστηκε από τον Henry Philip Hope από το οποίο και πήρε το σημερινό του όνομα. Το hope έμεινε στην οικογένεια Hope για 70 χρόνια, και προκάλεσε δυστυχία και χρέη σε όλους τους κατόχους του.
Το 1909 Πουλήθηκε στον Pierre Cartier ο οποίος το συμπεριέλαβε σε ένα μενταγιόν με 16 άλλα λευκά διαμάντια.
Το διαμάντι άλλαξε πολλούς ιδιοκτήτες μέχρι το 1949 όπου αγοράστηκε από τον Harry Winston.
To 1958 o Winston δώρισε το διαμάντι στο Smithsonian Institute, και αποτελεί ως και σήμερα μέρος μιας μεγάλης συλλογής διαμαντιών.
