Ο πύργος του Eiffel
Έτος Κατασκευής: 1889
Τοποθεσία: Παρίσι,Γαλλία
Πολλοί από εμάς έχουμε συνδέσει το Παρίσι με την εικόνα του πύργου του Eiffel. Είναι δύο απόλυτα συνδεδεμένες ένοιες, όπως και η Νέα Υόρκη με το άγαλμα της ελευθερίας. Οι δύο αυτές κατασκευές είναι δημιουργήματα του ίδιου μηχανικού, του Gustave Eiffel. Ο πύργος του Eiffel στο Παρίσι, είναι ένα από τα πιό διάσημα έργα της ενδιαφέρουσας καριέρας του που ο χρόνος ζωής της είναι περίπου μισός αιώνας.
Γεννήθηκε το 1823, και αρχικά εκπαιδεύτηκε ως χημικός στο Παρίσι στο Ecole Centrale, ενώ στη συνέχεια ασχολήθηκε με τις μεταλλοκατασκευές σε μία μικρή επιχείρηση η οποία στην πορεία απορροφήθηκε από μία μεγαλύτερη κατασκευαστική εταιρεία. Η πρώτη του ώριμη δουλειά ήταν σε ηλικία 35 ετών, και αφορούσε την κατασκευή μίας σιδηροδρομικής γέφυρας μήκους 500 m, υπό δύσκολες συνθήκες και με χρονικό περιθώριο υλοποίησης δύο ετών.Αυτή η δουλειά προώθησε την ενεργητικότητά και την φαντασία του μέσω της τριβής του με διάφορα κατασκευαστικά προβλήματα. Μετά από πολλές δουλειές στο εξωτερικό και με την ιδιότητα του μηχανικού ο Eiffel εντάχθηκε σε μία εταιρεία σιδηρών κατασκευών κοντά στο Παρίσι. Μέχρι το 1885 είχε σχεδιάσει και κατασκευάσει πολλά έργα πολιτικού μηχανικού.
Η ιδέα
Το 1884, ο Γάλλος Πρόεδρος, μέσα στα πλαίσια του εορτασμού των 100 χρόνων της Δημοκρατίας, ζήτησε από τον Eiffel να προτείνει μία μεγαλοπρεπή συμβολική κατασκευή που θα συνόδευε τους εορτασμούς. Η ιδέα της κατασκευής ενός πύργου ύψους 300 m, ήταν πολύ δημοφιλής στην Ευρώπη και την Αμερική χωρίς όμως να έχει επιτευχθεί ακόμα.
Ευτυχώς δύο ταλαντούχοι μηχανικοί στο γραφείο του Eiffel, ο Maurice Koechlin (ο οποίος έκανε τους στατικούς υπολογισμούς για το άγαλμα της Ελευθερίας) και ο Emile Nougier, είχαν ήδη εφεύρει τον σχεδιασμό του πύργου με ύψος 300 m, με τον οποίο ο Eiffel ασχολήθηκε αρχικά αλλά στη συνέχεια τον εγκατέλειψε. Ο Eiffel Αδραξε την ευκαιρία, αγοράζοντας το σχέδιο από τους μηχανικούς του, και έτσι η ομάδα αναδιοργανώθηκε και επανεξέτασε την υπόθεση με την βοήθεια του αρχιτέκτονα Stephane Sauvestre. Έτσι ο τότε υπουργός Εμπορίου Lockroy είχε πλέον στα χέρια του το σχέδιο που χρειαζόταν. Το 1886, έγινε ο διαγωνισμός για την ανάδειξη του καταλληλότερου σχεδίου, όπου και επιλέχθηκε η δουλειά του Eiffel και οι διαπραγματεύσεις άρχισαν.
Τον Ιανουάριο του 1887, η ανάθεση της κατασκευής του πύργου έγινε και επίσημα στον Eiffel, με χρονικό περιθώριο αποπεράτωσης του έργου δυόμησι χρόνια. Οι εργασίες στα θεμέλια ξεκίνησαν 3 εβδομάδες μετά και οι εργασίες του παράτολμου αυτού έργου προχωρούσαν. Η αμοιβή του Eiffel για το έργο ήταν αρκετά γεναιόδωρη (περίπου το 20 % του συνολικού κόστους της κατασκευής), αλλά εκτός αυτού, του δόθηκε το δικαίωμα της οικονομικής εκμετάλευσης του πύργου κατά την διάρκεια των εορτασμών, μετά το τέλος αυτών ο πύργος θα ήταν περιουσία του κράτους αλλά ο Eiffel θα εξακολουθούσε να τον εκμεταλεύεται εμπορικά και για τα επόμενα 20 χρόνια.
Κατασκευαστικές καινοτομίες
Όπως θα περίμενε κανείς, με βάση το ιστορικό του Eiffel, ο πύργος αποτελούσε ένα μεγαλοπρεπές επίτευγμα για το πεδίο του πολιτικού μηχανικού. Ο Eiffel ήταν από τους πρώτους που υπολόγισαν τις εντάσεις που θα δεχόταν η κατασκευή από εξωτερικές δυνάμεις, όπως ο άνεμος. Οι ικανότητες του, του επέτρεψαν να δημιουργήσει μία περίτεχνη (κεντητή) κατασκευή, η οποία θα προέβαλε ελάχιστη αντίσταση στον άνεμο. Πρόσφατοι υπολογισμοί επιβεβαίωσαν την ακρίβεια των μεθόδων του.
Το αποτέλεσμα ήταν μία εξαιρετικά ελαφριά κατασκευή, αναλογικά με το ύψος της, των 7300 τόννων. Οι υπολογισμοί των δυνάμεων του ανέμου, οι οποίοι επιρρέασαν αρκετά στην τελική μορφή του πύργου, δείχνουν ότι η κορυφή μετακινείται μόνο κατά 12 cm. Όταν η κατασκευή είναι εκτεθειμένη σε ανέμους των 180 km την ώρα, εκτροπή την οποία ο πύργος ποτέ δεν αντιμετώπισε.
Πολλοί ακαδημαϊκοί αρχιτέκτονες όπως ο Charles Garnier, άσκησαν κριτική στην αισθητική του πύργου, ο Eiffel όμως ήταν έτοιμος να υποστηρίξει το έργο του, αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν κανόνες αρμονίας που διέπουν τον πύργο, οι οποίοι του επέτρεψαν να είναι κομψός και διαχρονικός μέχρι σήμερα.
Μία άλλη καινοτομία που αφορούσε τον επαγγελματισμό και την υψηλή οργάνωση του Eiffel, ήταν η επιλογή και η κατασκευή τμημάτων του πύργου, τα οποία είχαν κατασκευαστεί το κάθε ένα ξεχωριστά και εν μέρει προκατασκευάστηκαν με βάση συγκεκριμένες προδιαγραφές, στα εργαστήρια του Eiffel. Με σκοπό να παραδοθεί το έργο εντός της προκαθορισμένης ημερομηνίας ο Eiffel έπρεπε να επιστρατεύσει το επικοινωνιακό του ταλέντο, έτσι ώστε να κινητοποιήσει κατάλληλα το εργατικό δυναμικό. Η δουλειά ξεκινούσε αυστηρά στις 6:30 π.μ., συνεχιζόταν μέχρι να νυχτώσει για ένα ολόκληρο χρόνο περίπου, και ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες. Για να εξασφαλίσει ο Eiffel την αποτελεσματικότητα και την ομαλή εξέλιξη του έργου, προσέλαβε μόνο εξειδικευμένο προσωπικό στις μεταλλικές κατασκευές, περιορισμένου αριθμού, με αρκετά καλή αμοιβή και με την παροχή γευμάτων κατά την διάρκεια της ημέρας στην περιοχή του πύργου. Το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν η δημιουργία μιάς εξαιρετικά αποδοτικής ομάδας με κοινό στόχο την παράδοση του πύργου την προκαθορισμένη ημερομηνία.
Η ψηλότερη κατασκευή
Με ύψος 300 m, ο πύργος του Eiffel ήταν έτοιμος στις 31 Μαρτίου του 1889,και αποτέλεσε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος κατά τους εορτασμούς της Γαλλικής Δημοκρατίας, με 20.000 επισκέπτες κάθε ημέρα. Ο πύργος του Eiffel παρέμεινε το ψηλότερο κτίριο του κόσμου για 42 χρόνια, μέχρι το 1930 όπου και χτίστηκε το κτίριο Chrysler στην Νέα Υόρκη, με ύψος 318 m. Μετά από περίπου ένα αιώνα ζωής ο πύργος του Eiffel παραμένει το πίο αναγνωρίσιμο και με τους περισότερους επισκέπτες κτίριο στον κόσμο (5 εκατ. το χρόνο).
Τοποθεσία: Παρίσι,Γαλλία
Πολλοί από εμάς έχουμε συνδέσει το Παρίσι με την εικόνα του πύργου του Eiffel. Είναι δύο απόλυτα συνδεδεμένες ένοιες, όπως και η Νέα Υόρκη με το άγαλμα της ελευθερίας. Οι δύο αυτές κατασκευές είναι δημιουργήματα του ίδιου μηχανικού, του Gustave Eiffel. Ο πύργος του Eiffel στο Παρίσι, είναι ένα από τα πιό διάσημα έργα της ενδιαφέρουσας καριέρας του που ο χρόνος ζωής της είναι περίπου μισός αιώνας.
Γεννήθηκε το 1823, και αρχικά εκπαιδεύτηκε ως χημικός στο Παρίσι στο Ecole Centrale, ενώ στη συνέχεια ασχολήθηκε με τις μεταλλοκατασκευές σε μία μικρή επιχείρηση η οποία στην πορεία απορροφήθηκε από μία μεγαλύτερη κατασκευαστική εταιρεία. Η πρώτη του ώριμη δουλειά ήταν σε ηλικία 35 ετών, και αφορούσε την κατασκευή μίας σιδηροδρομικής γέφυρας μήκους 500 m, υπό δύσκολες συνθήκες και με χρονικό περιθώριο υλοποίησης δύο ετών.Αυτή η δουλειά προώθησε την ενεργητικότητά και την φαντασία του μέσω της τριβής του με διάφορα κατασκευαστικά προβλήματα. Μετά από πολλές δουλειές στο εξωτερικό και με την ιδιότητα του μηχανικού ο Eiffel εντάχθηκε σε μία εταιρεία σιδηρών κατασκευών κοντά στο Παρίσι. Μέχρι το 1885 είχε σχεδιάσει και κατασκευάσει πολλά έργα πολιτικού μηχανικού.
Η ιδέα
Το 1884, ο Γάλλος Πρόεδρος, μέσα στα πλαίσια του εορτασμού των 100 χρόνων της Δημοκρατίας, ζήτησε από τον Eiffel να προτείνει μία μεγαλοπρεπή συμβολική κατασκευή που θα συνόδευε τους εορτασμούς. Η ιδέα της κατασκευής ενός πύργου ύψους 300 m, ήταν πολύ δημοφιλής στην Ευρώπη και την Αμερική χωρίς όμως να έχει επιτευχθεί ακόμα.
Ευτυχώς δύο ταλαντούχοι μηχανικοί στο γραφείο του Eiffel, ο Maurice Koechlin (ο οποίος έκανε τους στατικούς υπολογισμούς για το άγαλμα της Ελευθερίας) και ο Emile Nougier, είχαν ήδη εφεύρει τον σχεδιασμό του πύργου με ύψος 300 m, με τον οποίο ο Eiffel ασχολήθηκε αρχικά αλλά στη συνέχεια τον εγκατέλειψε. Ο Eiffel Αδραξε την ευκαιρία, αγοράζοντας το σχέδιο από τους μηχανικούς του, και έτσι η ομάδα αναδιοργανώθηκε και επανεξέτασε την υπόθεση με την βοήθεια του αρχιτέκτονα Stephane Sauvestre. Έτσι ο τότε υπουργός Εμπορίου Lockroy είχε πλέον στα χέρια του το σχέδιο που χρειαζόταν. Το 1886, έγινε ο διαγωνισμός για την ανάδειξη του καταλληλότερου σχεδίου, όπου και επιλέχθηκε η δουλειά του Eiffel και οι διαπραγματεύσεις άρχισαν.
Τον Ιανουάριο του 1887, η ανάθεση της κατασκευής του πύργου έγινε και επίσημα στον Eiffel, με χρονικό περιθώριο αποπεράτωσης του έργου δυόμησι χρόνια. Οι εργασίες στα θεμέλια ξεκίνησαν 3 εβδομάδες μετά και οι εργασίες του παράτολμου αυτού έργου προχωρούσαν. Η αμοιβή του Eiffel για το έργο ήταν αρκετά γεναιόδωρη (περίπου το 20 % του συνολικού κόστους της κατασκευής), αλλά εκτός αυτού, του δόθηκε το δικαίωμα της οικονομικής εκμετάλευσης του πύργου κατά την διάρκεια των εορτασμών, μετά το τέλος αυτών ο πύργος θα ήταν περιουσία του κράτους αλλά ο Eiffel θα εξακολουθούσε να τον εκμεταλεύεται εμπορικά και για τα επόμενα 20 χρόνια.
Κατασκευαστικές καινοτομίες
Όπως θα περίμενε κανείς, με βάση το ιστορικό του Eiffel, ο πύργος αποτελούσε ένα μεγαλοπρεπές επίτευγμα για το πεδίο του πολιτικού μηχανικού. Ο Eiffel ήταν από τους πρώτους που υπολόγισαν τις εντάσεις που θα δεχόταν η κατασκευή από εξωτερικές δυνάμεις, όπως ο άνεμος. Οι ικανότητες του, του επέτρεψαν να δημιουργήσει μία περίτεχνη (κεντητή) κατασκευή, η οποία θα προέβαλε ελάχιστη αντίσταση στον άνεμο. Πρόσφατοι υπολογισμοί επιβεβαίωσαν την ακρίβεια των μεθόδων του.
Το αποτέλεσμα ήταν μία εξαιρετικά ελαφριά κατασκευή, αναλογικά με το ύψος της, των 7300 τόννων. Οι υπολογισμοί των δυνάμεων του ανέμου, οι οποίοι επιρρέασαν αρκετά στην τελική μορφή του πύργου, δείχνουν ότι η κορυφή μετακινείται μόνο κατά 12 cm. Όταν η κατασκευή είναι εκτεθειμένη σε ανέμους των 180 km την ώρα, εκτροπή την οποία ο πύργος ποτέ δεν αντιμετώπισε.
Πολλοί ακαδημαϊκοί αρχιτέκτονες όπως ο Charles Garnier, άσκησαν κριτική στην αισθητική του πύργου, ο Eiffel όμως ήταν έτοιμος να υποστηρίξει το έργο του, αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν κανόνες αρμονίας που διέπουν τον πύργο, οι οποίοι του επέτρεψαν να είναι κομψός και διαχρονικός μέχρι σήμερα.
Μία άλλη καινοτομία που αφορούσε τον επαγγελματισμό και την υψηλή οργάνωση του Eiffel, ήταν η επιλογή και η κατασκευή τμημάτων του πύργου, τα οποία είχαν κατασκευαστεί το κάθε ένα ξεχωριστά και εν μέρει προκατασκευάστηκαν με βάση συγκεκριμένες προδιαγραφές, στα εργαστήρια του Eiffel. Με σκοπό να παραδοθεί το έργο εντός της προκαθορισμένης ημερομηνίας ο Eiffel έπρεπε να επιστρατεύσει το επικοινωνιακό του ταλέντο, έτσι ώστε να κινητοποιήσει κατάλληλα το εργατικό δυναμικό. Η δουλειά ξεκινούσε αυστηρά στις 6:30 π.μ., συνεχιζόταν μέχρι να νυχτώσει για ένα ολόκληρο χρόνο περίπου, και ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες. Για να εξασφαλίσει ο Eiffel την αποτελεσματικότητα και την ομαλή εξέλιξη του έργου, προσέλαβε μόνο εξειδικευμένο προσωπικό στις μεταλλικές κατασκευές, περιορισμένου αριθμού, με αρκετά καλή αμοιβή και με την παροχή γευμάτων κατά την διάρκεια της ημέρας στην περιοχή του πύργου. Το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν η δημιουργία μιάς εξαιρετικά αποδοτικής ομάδας με κοινό στόχο την παράδοση του πύργου την προκαθορισμένη ημερομηνία.
Η ψηλότερη κατασκευή
Με ύψος 300 m, ο πύργος του Eiffel ήταν έτοιμος στις 31 Μαρτίου του 1889,και αποτέλεσε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος κατά τους εορτασμούς της Γαλλικής Δημοκρατίας, με 20.000 επισκέπτες κάθε ημέρα. Ο πύργος του Eiffel παρέμεινε το ψηλότερο κτίριο του κόσμου για 42 χρόνια, μέχρι το 1930 όπου και χτίστηκε το κτίριο Chrysler στην Νέα Υόρκη, με ύψος 318 m. Μετά από περίπου ένα αιώνα ζωής ο πύργος του Eiffel παραμένει το πίο αναγνωρίσιμο και με τους περισότερους επισκέπτες κτίριο στον κόσμο (5 εκατ. το χρόνο).
| Ύψος με την κεραία: | 300,51m |
| Πλατφόρμες: | 57m, 115m, 276m |
| Σκαλοπάτια: | 1700 |
| Βάση: | 1ha |
| Βάρος: | 7.300tn |
| Εργατικό δυναμικό: | 250 |
| Κόστος: | 1.500.000$ |